De tijd vliegt...

De tijd vliegt…..

Het nieuwe seizoen is alweer twee maanden aan de gang, tijd voor een nieuwe blog.

Een nieuw seizoen betekent terugkijken naar het vorig seizoen en vooruit kijken naar wat het komend seizoen ons zou kunnen brengen. We hebben met het team overlegd hoe het afgelopen seizoen is verlopen, wat ging goed en wat kan misschien anders.

Zo hebben we het uitdelen van de voedselpakketten in een andere vorm gestoken. Er zijn zo’n tien gezinnen in het dorp die sowieso onder de armoede grens leven en die gaan Jitske en ik regelmatig bezoeken en dan krijgen ze ook een voedselpakket. Een pakket waar ze ook echt wat aan hebben. Je kunt denken aan olie, bloem, suiker, melk, eieren, aardappels, margarine, jam, pasta, rijst, bouillon, tandpasta etc. We vragen de mensen naar het inkomen en naar ratio krijgen ze dan een pakket van ons. Omdat er verschillen zitten in de hoogtes van de uitkering die de gezinnen krijgen hebben we een bezoek gebracht aan de sociale werkster op het gemeentehuis hier in het dorp.

Daar werd ons wel duidelijk waarom de één meer en de ander minder sociale hulp krijgt. Het is hier ook nog zo dat de gezinnen met kinderen een bijdrage krijgen van de scholen, we willen dan ook nog een bezoek gaan brengen aan de school om daar in gesprek te gaan.

Het geeft zoveel energie en zoveel vreugde om de mensen op deze manier te kunnen helpen. Om er voor ze te zijn, naar hun verhaal te luisteren en te kunnen ondersteunen met een pakket.

Het uitdelen van de pakketten is het niet alleen, alles moet ook nog goed vastgelegd worden. Er moeten contracten gemaakt worden waarop precies moet staan wat er in het pakket zit en dat moet weer kloppen met de aankoopbonnen. De mensen moeten er ook voor tekenen. Er komt met het werk veel administratieve rompslomp bij kijken wat veel tijd kost. Jitske en Henk zorgen ervoor dat alles goed wordt ingevoerd in de computer en dat alles kloppend naar de boekhouder kan.

We zijn ook begonnen met het moeder en baby project. Er zijn een aantal moeders in het dorp die niet genoeg inkomen hebben om bv luiers en/of babyvoeding te kopen en die ondersteunen we waar nodig. En daarbij komt ook nog dat ze ook niet gezond en voldoende eten en daarom ook geen borstvoeding hebben voor de baby. We hebben één van de gezinnen geholpen met een babybedje.

Jitske en ik bezoeken ook een mevrouw in het dorpje Glodeni. Zij heeft MS en woont in een “verpleegtehuis”. Ze is getrouwd geweest met een Nederlander en spreekt dan ook Nederlands. De omstandigheden zijn niet zoals in Nederland, ze is de enige in het tehuis die alleen een lichamelijke beperking heeft. De rest heeft psychische klachten of bv een verstandelijke beperking. Fijn om haar te kunnen bezoeken, ik had een rookworst voor haar meegenomen uit Nederland ze zei nl dat ze daar wel zin in had [e-1f60a]. Ze denkt nog vaak terug aan de tijd dat ze in Nederland heeft gewoond.

Eind september, begin oktober zijn we voor verlof naar Nederland geweest, nadat ik eerst mijn verjaardag heb gevierd. Mijn eerste in Roemenië. Samen met vrienden heb ik een prachtige dag gehad. Het verlof in Nederland was ook fijn. Fijn om familie en vrienden te ontmoeten en daar waar mogelijk was onze sponsors. Ook was het fijn om de diensten bij te wonen van onze thuisgemeente. De startzondag was een mooi begin van ons verlof.

Inmiddels zijn we alweer vijf weken terug in Roemenië.

We hebben een paar drukke weken achter de rug. Allereerst is het bestuur op bezoek geweest, we hebben een goede tijd met elkaar gehad. Gesproken over het werk, over het leven in Roemenië en ook quality time met elkaar doorgebracht.

Henk is samen met Fred naar een conferentie in Oradea geweest.

Verder was er bij Phoneo twee keer een groep op bezoek, de eerste groep kwam uit Duitsland en de tweede groep kwam uit Ureterp.

Van beide groepen heeft er een delegatie bij ons in het dorp gewerkt.

De groep uit Duitsland is aan het werk geweest in het Blok. Ze hebben daar een appartement geverfd en wat herstel werkzaamheden gedaan.

De groep uit Ureterp zijn bij een aantal huisjes geweest om ook te verven en herstelwerkzaamheden uit te voeren. De glimlach op de gezichten van de mensen uit het dorp is onvergetelijk. Zo dankbaar waren ze.

Afgelopen week hebben we één van de moeders van het babyproject opgehaald uit het ziekenhuis. Haar zoontje heeft daar een aantal dagen gelegen met bronchitisklachten en ze had geen vervoer naar huis. Bijzonder om het ziekenhuis van de binnenkant te zien. Moeders zijn verplicht om bij de kinderen in het ziekenhuis te blijven ongeacht hoe de thuissituatie is.

Vrouwen zijn ook verplicht om in het ziekenhuis te bevallen. Vaak liggen ze met meerdere op 1 kamer te bevallen, de vaders mogen dan ook niet bij de bevalling aanwezig zijn.

Bij Adăpost hebben we fijne middagen. Het bezoekersaantal is wat aan het stijgen en het is fijn om ook hun een fijne tijd te kunnen geven dmv spel, een gesprek, een goede maaltijd en een stukje te delen uit Gods woord. Buiten dat we mooie dingen meemaken in Adăpost hebben we ook zorgen over een aantal deelnemers en zijn we met elkaar in gesprek hoe we hen op de beste manier kunnen helpen.

De winter is in aantocht en dat betekent dat de tuin winterklaar is gemaakt. Het gras is voor de laatste keer gemaaid, de bloembollen zitten weer in de grond en hier en daar zijn snoeiwerkzaamheden verricht. De stokrozen hebben nog lang gebloeid, omdat het zo lang mooi weer is geweest kwamen er steeds weer nieuwe knoppen aan. En onze kameraad Richard heeft het hek aangepast want die was toch wel behoorlijk gammel aan het worden. Dank je wel Richard!

Samen met Raymond en Ferdy ben ik begonnen om te proberen de Roemeense taal een beetje eigen te maken[e-1f60a]. Henk is onze begeleider en met een studie van de NHA hopen we wat op te kunnen steken zodat het ons gaat lukken om met de mensen een gesprek aan te knopen. Het mooiste is als je woorden gaat herkennen, het is echter geen makkelijke taal om te leren, maar we doen ons best.

De tijd vliegt en dat betekent dat we ook steeds dichter bij kerst komen. De voorbereidingen voor de kerstpakketten actie zijn in volle gang en ook de schoenendoosactie is van start gegaan. Bij onze thuisgemeente De Rank worden schoenendozen gevuld voor de kinderen hier in het dorp.

In december gaan Henk en Fred naar Nederland om de dozen op te halen. De hulpgoederen transporten rijden nog steeds niet en als je een firma vind die ze wel kan meenemen kost het zoveel papierwerk dat we er voor gekozen hebben om ze zelf op te halen.

Denk je van hé, daar wil ik wel aan meedoen dan moet je even contact met ons opnemen. Dan kunnen we je wat meer informatie geven.

En inmiddels wonen alweer meer dan een jaar in Roemenië. We kijken terug op een heel bijzonder jaar. Een jaar met pieken maar ook zeker met grote dalen. We zijn dankbaar dat we ons hier thuis voelen maar het gemis van onze lieve Daan is nog steeds niet te bevatten. Ons gebed is dat er zo snel mogelijk een doorbraak komt in het onderzoek en dat er meer duidelijkheid komt.

We willen jullie allemaal bedanken voor de steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook!

Gebedspunten:

*Doorbraak in het onderzoek tbv het overlijden van Daan

*Schoenendoosactie

*Voldoende financiën voor de kerstpakketten actie

Dankpunten:

*Dat we hier prachtig werk mogen doen

*Dat we een goed verlof in Nederland gehad hebben

*Voor alle steun het afgelopen jaar in wat voor vorm dan ook

De Here zegent jou

en Hij beschermt jou

Hij schijnt zijn licht over jouw leven

Hij zal genadig zijn

en heel dicht bij je zijn

Hij zal Zijn vrede aan je geven

Wilt u ons steunen dan kan dat via het onderstaande IBAN nummer:

NL41 INGB 00059 86 122

t.n.v: Christian Roma Support te Rotterdam, onder vermelding van:

6114 - Solovastru - code 4

Giften zijn belasting aftrekbaar!